na een zeer natte vrijdag, de 1e voorlopers van een herfstige maand, (…El Niño begint ook bij ons toe te slaan….van 2 weken droogte naar een volle regenmeter in een etmaal...) was het veld behoorlijk sompig geworden, van die plekken in het veld dat de bal niet meer door rolt en er alleen water op spat. Na een laatste hemel spetter begonnen we met een bleek zonnetje en een toch gevulde thuis tribune aan de wedstrijd, SVAP/BKC pakte direct wat veld overwicht en aan de rechterzijde met Bart en Olly bleef de bal regelmatig steken, maar de mannen bleven er grip op houden, met het ontbreken van Jeroen T. was het nieuwe centrum met Max en Mees wat onwennig, maar Ferdi had de boel potdicht, langzaam aan voor de wind namen we de wedstrijd over, waarbij SVAP/BKC nog alleen aan counteren toekwam, we kregen veel hoekschoppen overwicht, veel gevaar over rechterflank met Olly en Bart met rushes naar de achterlijn en over links dito met Casper, maar het laatste tikje ontbrak steeds, teveel gebrei voor de polderse goal en het doelpunt wilde niet vallen, voorin ontbrak op een of andere manier de scherpte, we stonden we er bij en keken er naar en verder was er veel onrust in het 11-tal, we weten toch op cruciale momenten niet waar we moeten lopen, wat we doen of wat moeten doen en doen dan maar wat, met een beetje gebrek aan concentratie, kon SVAP/BKC spaarzaam counteren en staan er zo maar 3 oranje shirts alleen voor Sandor, die er dan ook niets meer aan kan doen. Kortom 0-1 achter met de rust en 80% balbezit, overwicht in hoekschoppen, veel kansen, slechte statistieken en weinig efficiëntie vergeleken met onze tegenstander, 3 uitvallen en een goal, van de kant af waren we er jaloers op. In de rust de neuzen de goede kant op en nog wel het geloof, zeker met het veldoverwicht, dat we het pleit konden slechten. Met de wind tegen, was direct na de aftrap de 1e kans voor ons, maar ook deze werd verkwanseld en zo nog wel 10 mogelijkheden, en ja, dan begint wel het gevoel te dagen dat het niet gaat lukken op zo’n dag, wel weer veel balbezit, maar geen structuur, en weer veel onrust, met nog een risicovolle omzetting achterin om nog een punt op de eindstreep binnen te slepen, liepen we in het dodelijke counter mes van SVAP/BKC, 0-2 en dan kan je zeggen, een simpele Italiaanse overwinning voor onze tegenstander, terwijl je dan het gevoel hebt dat je zelf de marathon gelopen hebt en met een bos uien het bos in gestuurd bent, en de tegenstander het met een serie 100m1 af kon vandaag, veel werk verzet voor niks, er is ook nog veel werk te verzetten op de training ben ik achter gekomen vandaag….maar mannen zonder strijd geen overwinning, opstaan, vallen en weer doorgaan, op naar Julianadorp volgende week….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten